Trauliichter – En ale Brauch zu Lëtzebuerg

Zu Lëtzebuerg gëtt et den schéine Brauch vun de Trauliichter. Dëst geschitt besonnesch ronderëm Allerhellgen, den 1. November. Fréier hunn d’Kanner aus Rommelen kleng Liichter geschnitzt a Kerzen dran agesat.

De Brauch kënnt schonn aus alldeeglechen Zäiten, wou d’Mënsche gegleeft hunn, datt d’Liicht d’Geeschter fortjot an d’Däischtert an der kaler Joreszäit erhellt. D’Trauliichter hunn also spiritistesch a symbolesch Bedeitung – se solle Liicht, Schutz a Freed bréngen.

D’Trauliichter sollen d’donkel Zäit erhellen an heiansdo och Geeschter forthalen. Et ass en ale Brauch, deen d’Kanner mat Traditioun, Kreativitéit a Gemeinschaft verbënnt.

Mir hu dëse Brauch an der Grondschoul selwer ausprobéiert. Et huet vill Spaass gemaach, d’Rommelen auszehielegen, Gesichter dran ze schnitzen a Kerzen anzesetzen. Mir hu geléiert, wéi ee virsiichteg mat engem Messer schafft an zesumme schafft, fir all Trauliicht flott a sécher ze maachen. Sou hu mir en ale lëtzebuergesche Brauch selwer kennengeléiert an erliewt.

Et ass eng schéin Traditioun, mat däer een d`Kultur a Brauchtum vu Lëtzebuerg kenne léiert.